Insulinooporność to problem, z jakim zmaga się coraz więcej kobiet. Niestety, postawienie diagnozy i wdrożenie właściwego leczenia nie jest proste. Wciąż wielu lekarzy bagatelizuje objawy pacjentek, nakazując przejście na dietę i więcej ruchu. Jakie insulinooporość objawy powinny skłonić kobietę do udania się na wizytę lekarską i walkę o postawienie właściwej diagnozy?
Napady głodu i ciągła chęć na słodycze
Bardzo charakterystycznym objawem insulinooporności są ciągłe napady głodu i nieustanna na chęć na słodycze. Osoba dotknięta tym schorzeniem może nie być w stanie jeść normalnych posiłków, ponieważ już od samego rana czuje niepohamowaną chęć na czekoladę, ciastka, lody i wszystko, co słodkie. Później pojawiają się wyrzuty sumienia i poczucie winy, ponieważ znowu nie udało się zjeść dobrze skomponowane posiłku, a zamiast tego zjedzone zostały słodycze.
Oczywiście po zjedzeniu słodyczy pojawia się ogromna senność, nie do opanowania. Kiedy insulinooporność jest bardzo zaawansowana, osoba cierpiąca na to schorzenie jest w stanie zasnąć właściwie w każdej sytuacji, w każdych warunkach. Nie trzeba dodawać, że taka przypadłość bardzo utrudnia życie, zarówno rodzinne, jak i zawodowe. Trudno pogodzić swoją zawodową aktywność z faktem, że osoba chora niemal od razu zasypia po zjedzeniu posiłku bogatego w węglowodany.
Bardzo charakterystyczne dla insulinooporności jest także ciągłe zmęczenie. Oczywiście może łączyć się to z chorobami tarczycy, ponieważ insulinooporność jako zaburzenie rzadko występuje samodzielnie. Często jest tylko wierzchołkiem góry lodowej, a kobieta cierpi także na niedoczynność tarczycy, Hashimoto oraz policystyczne jajniki. Konieczna jest więc kompleksowa diagnostyka, a lekarz musi spojrzeć na pacjentkę nie tylko z perspektywy poziomu insuliny, ale także przyjrzeć się jej pod kątem ginekologicznym.
Otyłość brzuszna i problemy hormonalne
Dla insulinooporności typowa jest otyłość brzuszna. Najbardziej charakterystyczny jest właśnie wystający brzuch. Ta nieprawidłowość łączy się z innymi problemami, dlatego też wymagana jest konsultacja gastrologa. Po niektórych posiłkach pojawiają się wzdęcia, bóle brzucha, gazy. Być może taka kobieta cierpi na alergie i nietolerancje pokarmowe i trzeba to zdiagnozować.
Jeżeli w podstawowych badaniach wychodzi zbyt wysoki poziom trójglicerydów, to na pewno jest to wskazaniem do zbadania poziomu insuliny. Warto na początku zbadać insulinę na czczo, razem z poziomem cukru. Można także wykonać tak zwaną krzywą, chodzi tutaj o pomiar glukozy i insuliny 3 razy, na czczo, później godzinę po podaniu glukozy, a następnie dwie godziny później.
Podejście lekarza
Aby insulinooporność została poprawnie zdiagnozowana, kobieta musi trafić do odpowiedniego lekarza. Zazwyczaj lekarze rodzinni nie znają tego pojęcia i obwiniają kobiety, że te prawidłowo się odżywiają, jedzą słodycze i fast foody i nie mają w swoim życiu aktywności fizycznej. Zdaniem lekarzy właśnie to jest przyczyną nadwagi albo otyłości. Tymczasem winna jest insulinooporność. Warto, aby kobiety zapoznały się z tym pojęciem i objawami tej choroby, aby w gabinecie lekarskim po co walczyć o swoje prawa, to znaczy wykonanie potrzebnych badań, postawienie diagnozy i wdrożenie leczenia.
Bardzo często kobiety spotykają się z niezrozumieniem lekarzy, są oskarżane o to, że wymyślają sobie problemy, aby nie wdrażać diety i nie ćwiczyć. To bardzo niesprawiedliwe i krzywdzące. Postępują tak zarówno lekarze rodzinni, jak też endokrynolodzy czyli lekarze po specjalizacji.
